Ben Aylin, yirmi iki yaşındayım. İlk resim sergimi bugün açtım. Herkes bana çok şanslı olduğumu, bu yaşta bir sergi açmanın ve sergiye ünlü tanınmış hocaların da gelmesinin, büyük bir başarı olduğunu söylüyor.

İlkbahar, her yerde çiçeklerle, bir yılın en süslü olduğu mevsim. Ben ilkbaharı çok severim, içim kıpır kıpır olur. “Tüm yeşillerin rengarenk çiçeğe, dönüştüğü mevsimdir” derler. İlkbahar, bana annemin ve babamın vermediği hisleri veriyor. Onlar bu zamana kadar bana hiç ilgili davranmadı.

Dünyaya ilk geldiğimizde, gözlerimizi açmamızla başlar hikayemiz. Hikayenin daha başlangıcında, gördüğümüz yüz hayatımızı şekillendirir. Kimi zaman bir arkadaş, kimi zaman bir öğretmen ama her zaman bir anne.

Bundan bir kaç sene önce çok mutlu bir aileydik, durumumuz pek iyi değildi fakat bu hiçbir zaman eğlencemizi etkilemedi. Hiçbir zaman sözümü geri alıyorum, çünkü babamın çalıştığı şirketin batmasıyla, ne eğlence kalmıştı ne de evdeki neşe. Ta ki o yurtdışında bir iş bulana kadar.