
Kuşların yağmurda ıslanması…
ağırlığı çok olan yolculuk…
arkada bırakılan bahçe…
Alabildiğine uzanan geçmişte tek başına kalmış bir ağaç gibi anılar…
yosun tutmuş denizin dibinde kalanlar…
Kıyıya vurdum biliyor musun bu hayatta, sanki bana göre bir yer olmadığını anladım diye beylik cümleler kurmayacağım ama ben hayatın hep kıyısından kıyısından yürüyorum, üstelik ayaklarım yerden kesik (yağmurdan mı bahardan mı yoksa aşktan mı diye şarkı söylenesi anlamında değil)… Ayaklarım yer’le de uyumsuz da ondan…