Hep yazdım, kendimce...
Bazen kısacık cümleler, bazen uzun sayfalar...
Küçük sözleri, duyguları, durumları bir cümleyle,
Ki benim için anlamları büyük diye...
Söz uçar da yazı kalır diye...
Sevdiklerime yazdım unutmasınlar diye,
Kendime not, geleceğe mesaj, hatırlatma, uyarı...
Hatırlayayım diye
Benden bir iki cümle kalsın diye.
Masal okul sırasında yazılıp silinen cümlelerle başlamış
Bilememişim...
“Sende bir sürü şiir vardır, göndersene...” cümlesiyle devam etmiş...
Ruhumun martıları o gün uçmuş işte mavilere...
Şimdi de bazen şiir, bazen yazıyla devam ediyor bu yolculuk,
Kendi halinde...
Açık, koyu, soluk, canlı...
Ama mavice...
